[Recenzja książki] Amie Kaufman, Meagan Spooner - "W spojrzeniu wroga"

Autorki: Amie Kaufman, Meagan Spooner

Tytuł: W spojrzeniu wroga

Tytuł oryg.: This Shattered World

Cykl: Starbound

Tom: 2

Gatunek: fantastyka, science-fiction

Wydawnictwo: Otwarte (Moondrive)

Data wydania: 11 stycznia 2017 r.

Ilość stron: 352

Opis: Kapitan Lee jest piękna i odważna. Dowodzi oddziałami wysłanymi na planetę Avon, które mają stłumić wywołany działaniami wielkich korporacji bunt mieszkańców. W zamian za ciężką pracę obiecano im lepsze życie, ale słowa nie dotrzymano. Lee musi być silna i bezwzględna, ma także osobiste powody, by nienawidzić rebeliantów.

Flynn ma bunt we krwi. Jego siostra zginęła w powstaniu przeciwko korporacjom. Udaje mu się uwięzić Lee, jednak gdy jego towarzysze chcą ją zabić, Flynn niespodziewanie podejmuje decyzję, która zmienia jego życie na zawsze.

Ona dowodzi wojskiem, które stara się walczyć z buntownikami, on jest rebeliantem, który przed takimi jak ona stara się uciekać. Każdy z nich ma swój świat, choć mieszkają na jednej planecie. Różnią się między sobą jak ogień i woda, a jednak pragną tego samego: pokoju. Jak to mówi stare przysłowie:  przyjaciół trzymaj blisko, ale wrogów jeszcze bliżej – Jubilee i Flynn idealnie się w to wpisują.

W spojrzeniu wroga przeczytałam rok temu, także ta recenzja jest bardzo stara. Kiedy chciałam ją wstawić, nie zauważyłam, że dziś mija dokładnie dwanaście miesięcy, odkąd ta książka została wydana! Zbieg okoliczności, który najwyraźniej mi się udał, także wszystkiego najlepszego dla drugiego i trzeciego tomu Starbound (bo zostały wydane w Polsce równolegle). Zawsze będę pamiętać to, jak się za wami nachodziłam! A teraz przejdźmy do właściwej części recenzji. 

W spojrzeniu wroga bardzo różni się od pierwszej części, czyli W ramionach gwiazd. Bałam się, że fabuła znów będzie się powoli rozwijać i sporo czasu minie, zanim na nowo wciągnę się w zupełnie inną historię z innymi bohaterami w tle, ale na szczęście moje pełne strachu wyobrażenia się nie ziściły. Pomimo dziwnego początku i wrzucenia nas prawie od razu w wir niepojętych zdarzeń, byłam w najwyższym stopniu usatysfakcjonowana.  Nawet nie doszłam do setnej strony, a już obgryzałam z nerwów paznokcie! Może gdzieś w trakcie trwania fabuły przestałam się tak emocjonować, bo niektóre wątki mnie nie zaciekawiły, ale jednak drugi tom dorósł do pięt pierwszemu. Cieszę się, że autorki nie popadły w tendencje spadkową – od najlepszego do najgorszego, tylko przez całą trylogię trzymały poziom. Muszę jednak przyznać, że ze wszystkich tomów ten podobał mi się akurat najmniej. Dlaczego?

Niektórych momentów lektury nie byłam w stanie zrozumieć. Mam wrażenie, że albo czytałam niedokładnie, albo po prostu pogubiła mnie pokrętność niektórych zdarzeń czy tłumaczeń. Zdarzało się, że nie miałam pojęcia o co chodzi, nawet jeśli czytałam jedno zdanie po kilka razy, ale dobrze, zrzucę to na moje powszechne nieogarnięcie. Myślę, że każdy może mieć w pewnym momencie tej lektury mętlik. Na szczęście wszystko, co nam namieszało w głowach przynajmniej częściowo wyjaśnia się pod koniec – dzięki temu mamy od razu chętkę wziąć się za ostatnią część trylogii.

W drugim tomie więcej jest akcji niż tłumaczeń. Pojawia się w nas jeszcze więcej pytań niż przy W ramionach gwiazd, przez co ostatecznie możemy czuć się zagubieni – przynajmniej do czasu, kiedy nie sięgniemy do ostatniego tomu, bo to tam wszystko staje się nagle jasne. Tu chwilami mamy ogromny wybuch niezrozumienia i coś, co można porównać do mindfucka, szczególnie, jeżeli chodzi o te popularne wstawki poza rozdziałami, pisane kursywą. Wbrew pozorom – nie było tu zbyt wielu zaskoczeń (poza zakończeniem), bo zaskoczenia powinny być nierozłączne z wytłumaczeniem faktów, które były dotąd niewytłumaczalne, a skoro niewiele się wyjaśniło, nie było palpitacji serca.

Co na temat bohaterów? Muszę przyznać, że od razu pokochałam Jubilee i Flynna. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że to moja ulubiona para w całej trylogii! Dlatego bardzo żałuję, że pojawiło się tak mało wątków romantycznych z nimi w roli głównej. Na koniec dodałabym odrobinę więcej jasności do ich relacji, nie zostawiałabym tego jako otwarte rozwiązanie. To jedno z najsłabszych romantycznych powiązań serii Starbound, a jednak wciąż są moim ulubionym paringiem. Szkoda tylko, że autorki w pewnym momencie pozbyły się tej zabawnej ironii, która pomiędzy nimi była.

Co takiego jest w Jubilee i Flynnie, że ich kocham? Jubilee to twarda żołnierka z trudną przeszłością, wszyscy uważają ją za bezlitosną, ale w głębi duszy nie wiedzą, że jest wrażliwa – tę właśnie cechę dostrzega w niej Flynn, który przegonił w moim rankingu miłości Tarvera. Dziwne jest to, że nawet nie jestem w stanie wiele o nim powiedzieć. Myślę, że poruszyła mnie w nim ta prosta cecha – dobroć. Nie patrzył na świat poprzez zaślepione nienawiścią oczy, nie szedł po trupach do celu, po prostu żądał sprawiedliwości. Zdecydowanie wyróżniał się na tle reszty swoich sojuszników.

W książce podoba mi się to, że w pewnym momencie pojawiają się wszyscy bohaterowie całej trylogii. Poznajemy nawet te postacie, które będą miały swoje własne miejsce w ostatniej powieści spajającej serię. Nic jednak nie pobije mojego szerokiego banana na twarzy, kiedy w pewnym momencie trwania fabuły pojawia się Tarver i Lilac z pierwszej części. Momentalnie dostałam wypieków na twarzy. Muszę jednak przyznać, że ich związek stał się dziwnie… przesłodzony. Nie irytowali mnie, ale przestali w ogóle zachwycać. Byli za idealni.

W spojrzeniu wroga to świetna kontynuacja pierwszego tomu i mimo tego, że niewiele nam wyjaśnia, to jednak trzeba przyznać, że fabuła została przeprowadzona dosyć dobrze. Moja ocena była trochę niższa, zanim nie przeczytałam ostatniego tomu – to dzięki niemu dostrzegłam, że to zamieszanie było konieczne.

Jeżeli mam się jeszcze czepić estetyki – okładka do tego tomu jakoś mnie nie zachwyca. Uważam, że postacie nie bardzo pasują swoim wyglądem do takiego koloru okładki. Efekt jest taki, że nie są kompatybilne z tłem i wyglądają jak na siłę doklejone. Ale to niewielki mankament, bo jak wiemy – liczy się to, co książka ma w środku.

Przede wszystkim polecam zapoznać się z pierwszym tomem, jeżeli jeszcze go nie czytaliście, a jeśli wam się spodoba – uzbrójcie się od razu w dwa kolejne, bo nie będziecie się mogli oderwać! Jeżeli ciekawi was recenzja pierwszego tomu, poniżej znajdziecie link.

Ocena: 7/10

W ramionach gwiazd | W spojrzeniu wroga | W sercu światła

STREFA DOBRYCH CYTATÓW:

– Potrzymam manierkę – mówi cicho, kucając przy mnie.

– Mój ty bohaterze.

– Każdy ma jakąś przeszłość – mówi do niej, wskazując na tatuaże, które nagle wydają się nabierać życia. – Ale tylko od ciebie zależy, czego będziesz się trzymać.

– Spokojnie, jestem pewien, że patrzyła w ścianę. Lee jest niezwykle dyskretna i nie wierzy w magię romantyzmu.

– Ja jestem tym, który chce rozmawiać – wyjaśniam cicho. – Ona wolałaby połamać ci nogi. Proponuję zacząć od rozmowy.