[PREMIERA] Rupi Kaur - "Słońce i jej kwiaty"

Autor: Rupi Kaur

Tłumacz: Anna Gralak

Tytuł: Słońce i jej kwiaty

Tytuł oryg.: The Sun and Her Flowers

Gatunek: Poezja

Wydawnictwo: Otwarte

Premiera: 28 lutego 2018 r.

Ilość stron: 256

Opis: „Słońce i jej kwiaty” to tętniące kobiecością utwory o dojrzewaniu i samoświadomości. Rupi Kaur ponownie, w krótkich poetyckich formach wyraża troski, pragnienia i radości wielu kobiet. Daje im siłę, by czerpały ze swoich korzeni i doświadczeń pełnymi garściami. Przekonuje, że podobnie jak kwiaty ludzie też muszą czasem zwiędnąć, by rozkwitnąć na nowo.

Kiedy przeczytałam pierwszy tomik wierszy autorstwa Rupi Kaur, który został wydany w Polsce, zaczęłam się zastanawiać, dlaczego zdobył aż taką popularność. Nie mogłam tego zrozumieć, ponieważ do mnie Mleko i miód kompletnie nie przemawiało. Poezja tam zawarta, chwilami jak dla mnie mijała się z poezją, na dodatek było tam zbyt wiele dramatyzmu, na który mam uczulenie. To dlatego bałam się sięgnąć po Słońce i jej kwiaty. Nie jestem na szczęście osobą, która tak łatwo odpuszcza i lubię nowe wyzwania. Moim książkowym wyzwaniem stało się przebrnięcie przez nowy tomik wierszy Rupi Kaur. Jak myślicie, moja opinia się zmieniła?

Zacznę od tego, że Słońce i jej kwiaty różni się od Mleka i miodu pod tym względem, że jest bardziej budujący. Początkowe wiersze może podchodzą pod dramatyczne i wyosce smutne, co chwilami dźgało mnie w bok igłą irytacji, ale już po chwili poczułam się… odprężona. Zaczęłam się zastanawiać nad tym, czy do twórczości Rupi Kaur nie trzeba przypadkiem dojrzeć. Być może potrzebowałam czasu, aby zrozumieć to, co stara się przekazać w swojej poezji, a może Mleko i miód naprawdę mi się nie podobały. Na szczęście ze Słońcem i jej kwiatami było zupełnie odwrotnie. Cały tomik wciągnęłam jak ulubione danie zaserwowane wieczorną porą przy klimatycznej muzyce. Może to mało poetyckie porównanie, ale właśnie tak było.

Nareszcie mogę odpowiedzieć na pytanie, co tak przyciąga ludzi do twórczości Rupi Kaur, opierając się na własnym doświadczeniu. Więc co? Myślę, że szczerość, otwartość w wyrażaniu swoich myśli, intymność, kobiecość, emocjonalność, a przede wszystkim prostota. Jej wiersze nie są na miarę sławnych poetów, których interpretacja szkolna spędzała nam sen z powiek, ponieważ kompletnie ich nie rozumieliśmy. Poezja Rupi Kaur jest bliższa człowiekowi. Choć zawiera niekiedy wiele metafor, jesteśmy w stanie je przyswoić na swój ludzki rozum. Z takimi tworami poradzą sobie nawet ci ludzie, którzy na co dzień nie mają do czynienia z poezją.

Czytając Słońce i kwiaty miałam wrażenie, że zaczynamy tutaj od powolnego upadku, a potem stopniowo wzrastamy, podnosząc swoją głowę ponad kopiec ziemi, zupełnie jak kwitnące kwiaty, chwytające promienie słońca. To tak, jakbyśmy na początkowych stronach byli zanurzeni po kostki w mroźnym śniegu, a potem powolnymi krokami przeszli w zalaną wiosennym słońcem polanę i to zupełnie nago. Dziwi was to określenie? Mnie nie, ponieważ poezja Rupi Kaur sprawia, że czujemy się nadzy. Autorka wyciąga ludzkie brudy na światło dzienne i próbuje nas oczyścić. Działa na to również kobieca i intymna otoczka niektórych wierszy. Rupi Kaur nie owija w bawełnę, przekazuje nam dosadnie to, co myśli i czuje nie tylko ona, ale również to, co mogą czuć wszystkie kobiety jako zbiorowość. 

Słońce i jej kwiaty to po prostu przekrój kobicego życia. Porusza kwestie akceptacji siebie, upadania, bólu, miłości, porzuceniu, smutku, własnych korzeni i wszystkiego tego, co dotyka każdą z nas na co dzień. A to wszystko zawiera się w pięciu rozdziałach, zatytułowanych według procesu rozwijania się kwiatów: więdnięcie, upadanie, zapuszczanie korzeni, wschodzenie i rozkwitanie. Osobiście polecam przeczytać. Obiecuję wam, że nie zajmie to zbyt dużo czasu, a na pewno nieraz się wzruszycie lub przynajmniej zostaniecie poruszeni. 

Ocena: 8/10

Za egzemplarz dziękuję: