[Recenzja filmu] Legion samobójców

Tytuł: Legion samobójców

Tytuł org.: Suicide squad

Reżyseria: David Ayer                           

Gatunek: Akcja

Premiera: 5 sierpnia 2016 (Polska), 3 sierpnia 2016 (świat)

Czas trwania: 2 godz. i 3 min.

Opis: Jak dobrze jest być złym… Zbierz drużynę pełną najgroźniejszych na świecie złoczyńców, zapewnij im najlepsze uzbrojenie jakim dysponuje rząd i wyślij ich na misję pokonania tajemniczej niezniszczalnej jednostki. Agentka amerykańskiego wywiadu, Amanda Waller z takim właśnie planem zakłada potajemną grupę zrzeszającą przeróżne, choć równie nikczemne postaci, które nie mają nic do stracenia. Co jednak zrobią, gdy w końcu zorientują się, że zostali wybrani nie po to, by zwyciężyć lecz po to, by obwinić ich za nieuchronną porażkę? Zjednoczą się w walce o życie, czy zdecydują się radzić sobie na własną rękę?

[źródło: http://naekranie.pl]

Legion Samobójców promowany był jako najlepszy film DC, jaki wychodzi w tym roku. Po kiepskim "Batman vs Superman" przynajmniej jedna z nas naprawdę miała nadzieję, że reklama nie kłamie i opowieść o antybohaterach porwie ją do świata zła. Czy tak się stało? Czytajcie dalej.

                Na film wybrałyśmy się wspólnie z Cleo 12 sierpnia. Trzeba podkreślić to, że każda z nas patrzyła na niego inaczej – Cleo raczej z perspektywy kinomaniaka z większą znajomością superbohaterów (czy też jak w tym przypadku: antybohaterów), SadisticWriter z perspektywy kogoś, kto zazwyczaj filmów nie ogląda, a przy pojedynczym seansie po prostu liczy na dobrą zabawę. Choć nasze opinie delikatnie się różnią, to jednak w niektórych sprawach się zgadzałyśmy. Może zacznijmy w takim razie od postaci! Co o nich sądzisz, Cleo?

Początek zarysowania postaci, przedstawienie ich za pomocą krótkich scen i kartotek bardzo przypadło mi do gustu. Można było ocenić, z jak różnymi osobami mamy do czynienia i za to twórcy otrzymują plus. Jednak nie do końca dobrze rozegrali sprawę ich roli w całym filmie. Rozumiem, że na kimś należało się skupić, by pokazać dość logiczną historię, jednak przez długi czas zapominano o innych postaciach, nie skorzystano z ich potencjału.

           Do gustu przypadł mi El Diablo, głównie dlatego, że miał własne zasady i trudną przeszłość, nie był typowym antybohaterem. Za to postać dr June Moone - Enchantress w wykonaniu Cary Delevigne to dla mnie lekka porażka. Brak odpowiedniej mimiki, wydawało mi się, że Wiedźma nie jest potężna, tylko przerażona. Zabrakło tego mroku, który charakteryzuje Enchantress na arenie gwiazd DC. A jakie jest twoje zdanie?

               W wielu kwestiach muszę się z tobą zgodzić! El Diablo był cudowny i uważam, że zbyt mało poświęcono mu uwagi. Zważając na ostatni wątek z jego udziałem, chyba powinni o nim opowiedzieć trochę więcej. Jeżeli mówimy już o ulubionych postaciach… Całym sercem byłam za Deadshotem! Uważam, że Will Smith rozprawił się z nim znakomicie. Jestem też cichą fanką Killer Croca, który choć nie wypowiedział zbyt wielu kwestii, to jednak każdy jego tekst sprawiał, że leżałam ze śmiechu nie tylko ja, ale i cała sala. Margot Robbie również świetnie rozprawiła się z graną przez siebie postacią; dzięki niej jeszcze bardziej pokochałam Harley!

A co sądzisz o Jokerze? To już kolejna jego odsłona z nowym aktorem.

Jared Leto jako Joker, bodajże najbarwniejsza postać DC, nie zachwycił mnie. Oczywiście, śmiech miał świetny, ale czasami odnosiłam wrażenie, że odwala jakiś teatrzyk, w którym jest jedynym aktorem, reżyserem i scenarzystą. Brakowało mi w nim ikry.

Will Smith pokazał, że nadal potrafi grać, choć miejscami przypominał mi siebie za czasów "Jestem legendą". Ale to moje zdanie.

O tak, Margot jako Harley Quinn zdobyła ten film. Podejrzewam, że to dla niej wiele osób poszło do kina. Sadistic, a co sądzisz o wątku Jokera i Harley? Uważasz, że odpowiednio pokazano historię ich relacji?

Obojętnie co bym słyszała – a opinie na temat przedstawienia ich historii raczej skłaniały się do tych gorszych, ponieważ komiksy są raczej... mniej romantyczne, czasem nawet brutalne – muszę przyznać, że wątek Jokera i Harley bardzo mi się podobał! Idealnie został wpleciony w całość filmu. Dla mnie ich związek to taka… parodia prawdziwej miłości. Znakomita parodia. Na pewno pomysł był oryginalny, a i uroku nie mogę mu odmówić. Na dodatek ta chemia pomiędzy Jaredem a Margot. Pasowali do siebie. Też tak uważasz?

O tak, pasowali do siebie i to w filmie było widać. Dobrze ukazano, jak zakochanie się w psychopacie zmieniło Harley, która była przecież jego psychiatrą. Pokazano, jak bardzo jedna osoba może świadomie lub nie zmanipulować drugiego człowieka i zmienić go w jego przeciwieństwo, namieszać w głowie. Kochali się, a ich ześwirowanie nadawało klimatu całemu filmowi.

A co powiesz o Amandzie Waller? Nie była prostą postacią, a właściwie to chyba ona obok dr Moone popsuła mi najwięcej krwi podczas seansu.

                Zgadzam się. Jej pojawienie się pod koniec filmu to było moje jedyne zaskoczenie podczas całego seansu. Myślałam, że będzie trochę bardziej łaskawa dla naszych antybohaterów, którzy ocalili przecież świat, ale… wredna baba to wredna baba. Amanda pokazała, że jest bezwzględną kobietą, która dojdzie po trupach do celu, dlatego warto zostać do samego końca w kinie i poczekać na scenę po napisach! Ktoś ją lekko uświadamia o pewnych sprawach (choć wątpię, że w ogóle pomogło).

                Amanda. Wiedziałam, że będzie zołzą – czytałam co nieco przed wypadem do kina – ale muszę przyznać, że Viola Davis była znakomita w tej roli. Sam jej ton powodował u mnie dreszcze, a to jak potrafiła sugestią wpływać na innych, jakie intrygi tworzyła – mistrzostwo! Obok El Diablo to druga postać, która zdobyła moją sympatię i którą chcę obejrzeć w drugiej odsłonie Suicide Squad.

                O, tak! Tu również muszę się z tobą zgodzić!

Skoro porozmawiałyśmy sobie trochę o postaciach, może czas na fabułę? Jak widzisz cały przebieg historii?

Dość porządnie napisany scenariusz, sceny przechodzą z jednej w drugą bez większych niedomówień, choć nie powiem, że ich nie ma. Miejscami odnosiłam wrażenie, że coś jest pominięte, umknęło lub zostało powiedziane poza kadrem. Ale jest konsekwentnie, choć czasami absurdalnie.

Też tak uważam. Mogłabym jedynie dodać, że zakończenie mnie nie zafascynowało i można by to było przedstawić w inny sposób. Do tego te typowe dla filmów akcji i filmów o bohaterach zbiegi okoliczności  i małe cuda (tudzież: absurd). Wszyscy się rozbiliśmy jak spadaliśmy z nieba, ale nikomu nic się nie stało! Nie możemy załatwić wroga własnymi mocami i siłą, ale bomba na pewno go rozwali! Ej, wycofajcie się, bo nie dacie sobie z nimi rady, ok, tylko sobie przez moment pocelujemy w nich lufą, żeby NIE zwrócili na nas uwagi. Oprócz tego… czy ktokolwiek zauważył tak mało istotną rzecz, że długość włosów Harley nagle się zmienia? Tak, wiem, uwielbiam czepiać się szczegółów.

To właśnie miałam na myśli, mówiąc o absurdzie – przecież nierzeczywistym jest, by ocaleć z wypadku, gdzie to helikopter spada z wysokości na asfalt i dodatkowo się zapala. Typowe dla Hollywoodu: bycie niezniszczalnym. Poza tym rozwaliło mnie, że nikt nie przeładowuje broni ani nie uzupełnia magazynku w czasie walki. Naprawdę macie tak niesamowitą broń, która sama sobie tworzy pociski? Pogratulować.

No, dobrze, skoro już jesteśmy przy Hollywoodzie to co powiesz na temat efektów specjalnych? Zaskakujące? Czy może mniej?

Zdecydowanie nie. Widziałam w swoim życiu dość filmów, by spodziewać się, jak przedstawione zostaną sceny walki. Czasami miałam ochotę szepnąć Ci do ucha: „A tutaj mamy pięknie wykorzystane liny” lub wspomnieć o wykorzystaniu blue boxa, ale wtedy w ogóle pozostali oglądający zaczęliby na mnie „cichać”.

Pewnie bardzo bym się ucieszyła na takie komentarze! Podczas trwania seansu miałyśmy naprawdę wiele uwag, szkoda, że ich nigdzie nie zapisałyśmy!

Skoro zabrnęłyśmy już tak daleko, to chyba czas na podsumowanie. Z perspektywy osoby, której hobby nie jest oglądanie filmów – Suicide Squad wypadło całkiem nieźle, to była dla mnie przyjemna przygoda – po raz pierwszy wybrałam się na ten sam film dwa razy i za każdym razem było tak samo miło. Było kilka niedociągnięć, irytujących lub niepasujących postaci (po co tam była Katana, skoro nic nie wniosła?), hollywoodzkich efektów, ale koniec końców film wypadł dla mnie świetnie. Wielki plus za postacie, wątek Jokera i Harley oraz humor! Minus za przedstawienie niektórych historii postaci – ale tylko mały, bo przecież trudno jest ogarnąć tyle osób naraz w dwu godzinnym filmie! No i zakończenie – mogłoby być lepsze.

Z punktu widzenia osoby, która ogląda setkę niewidzianych wcześniej filmów rocznie – był potencjał, który nie do końca został wykorzystany. Pomimo kilku uwag, polecę Legion Samobójców każdemu, kto chce poznać ten komiksowy świat. Dobry humor, wartka akcja, no i źli bohaterowie – czy potrzeba czegoś więcej?

Ocena Cleo M. Cullen: 6/10

Ocena SadisticWriter: 8/10