[Recenzja książki] Marta Kisiel - "Siła niższa"

Autor: Marta Kisiel

Tytuł: Siła niższa

Tom: 2

Cykl/seria: Dożywocie

Gatunek: fantastyka

Wydawnictwo: Uroboros

Data wydania: 26 października 2016

Ilość stron: 376

Opis: Szanuj anioła swego, bo możesz dostać gorszego!

Światem rządzi prawo równowagi. To za jego sprawą wymiętolony pisarz oraz wiking z wyboru dzielą dom, w którym strych zamieszkują widma ze skłonnością do cielesności, w piwnicy leży ciało bez skłonności do czegokolwiek, a na piętrze urzęduje urocze Licho oraz anioł nie tyle stróż, ile strażnik więzienny. Równowaga zadbała nawet o to, by siła wyższa znalazła przeciwwagę w fatum o nikczemniejszych gabarytach, za to z przerostem ambicji.

Jako posiadaczka patentu na efekt motyla i śnieżnej kuli siła niższa dokłada wszelkich starań, by Konrad Romańczuk ponownie stał się bohaterem dramatu w nowej obsadzie. Fabułę tym razem dyktuje proza życia, a codzienność występuje jedynie w dwóch wariantach: albo kolejna fucha, albo sterczenie przy garach.

Konrad na własnej skórze przekona się, że zaburzona równowaga grozi nie tylko urwaniem głowy i postradaniem zmysłów: gdy siła niższa pokonuje wyższą, zatracić można samego siebie…

Siła niższa uwielbia przygniatać ludzi codziennością. Płacenie rachunków, sprzątanie, gotowanie, zakupy, zmywanie, którego szczerze nie znoszę. Można się załamać, a nawet stracić chęć do życia z bandą istot, które nie należą – już albo w ogóle – do gatunku ludzkiego. Nic więc dziwnego, że Konrad ucieka na wyprawy do Tesco, by chociaż na kilka chwil zapomnieć o nieszczęsnym Lichu i pozostałych dożywotnikach. Sprawdza się to doskonale, aż pewnego razu na swej drodze spotka dwóch mężczyzn, z których jeden podejrzanie często powtarza “alleluja”. I stąd kolejny ambaras, w który na własne życzenie władowuje się pisarz.

Muszę się przyznać, że popełniłam olbrzymi błąd. “Toń” i “Siła niższa” przyszły do mnie mniej więcej w tym samym czasie, więc postanowiłam najpierw przeczytać tę pierwszą, która wciągnęła mnie bez reszty, przez co kontynuacja “Dożywocia” długo wypadała dość blado. Owszem, humor pani Marty nadal mnie bawił, a ja pukałam się w czoło na wieść o kolejnych wydarzeniach w nowym domu dożywotników, ale gdzieś z tyłu głowy czaiła się uporczywa myśl, że to nie „Toń”. A przecież „Siła niższa” wcale nie jest gorsza.

Drugie spotkanie z dożywotnikami było równie miłe, co pierwsze, choć tym razem było ono nieco gorzkawe. Przygnieciony codziennością Konrad skupił się wyłącznie na sobie, o ile potrafiłam go zrozumieć, to irytowało mnie jego zachowanie zwłaszcza, kiedy zrobił Turowi awanturę o zabranie Licha ze sobą na Wszystkich Świętych. Czasami miałam ochotę złapać go za fraki i porządnie wytrząsnąć, żeby się ogarnął. Na szczęście stało się to bez mojego udziału i znów był tamtym Konradem, którego polubiłam w „Dożywociu”.

Licho nadal jest kochane, a kiedy zaczyna poważnie rozmawiać z Konradem, ponownie podbija moje serce, a Szczęsny... Szczęsny wygrał wszystko, choć tak naprawdę go tu nie ma.

Nie można też zapominać o agentce z piekła rodem, Carmilli, która pojawia się u Konrada niespodziewanie wraz z niespodziewanymi wieściami. Powiem szczerze, że szczęka mi opadła, gdy dotarło do mnie, co się właściwie wydarzyło. Długo zbierałam się z podłogi, ale cały ten wątek przypadł mi bardzo do gustu. Nie jest może łatwy, bo to poważny problem, ale autorka pokazała nam prozę codzienności, która nie zawsze obfituje w cukierkowe barwy. I tu Konrad spisał się na medal.

Są też nowi bohaterowie. Turu Brząszczyk, wiking z wyboru, pokazał się już pod koniec „Dożywocia”, ale dopiero teraz dał się poznać czytelnikom. Jego prostoduszność objawiająca się w wydawaniu fortuny na łakocie oraz opiekuńczość wobec Licha zjednały mnie sobie. To prosty facet, który nie stroni od dodatków „tentego” i czasami wyznaje prawo pięści, ale jest naprawdę sympatyczny.

W przeciwieństwie do Pawła Zawadzkiego, który również dostał spadek od nieznanego krewnego, co zaowocowało obecnością Tsadkiela, anioła całkiem odmiennego od nieco naiwnego Licha. Już szczytem bezczelności było przekonanie Konrada do „opieki” nad własnym aniołem, ale dopiero jego ostatnie pojawienie się w powieści do końca mnie zniesmaczyło. Postacie negatywne są różne w zależności od tego, jakie mają motywy postępowania, ale Paweł jest po prostu gnidą.

Do Tsadkiela zaś przekonałam się z czasem. Jego irytująca maniera stróżowania swojemu dożywotnikowi w każdej najbardziej prozaicznej czynności potrafiłaby i świętego doprowadzić do szału, więc nie jest też tak, że nie rozumiem zmęczenia Pawła. Jednak wystarczyło przyjrzeć się aniołowi bardziej, żeby dostrzec, że bliżej mu do Licha, niż byłby skłonny przyznać.

Bawiłam się świetnie. Polubiłam większość bohaterów, starych odkrywszy nieco na nowo, z nowymi przechodząc czasami dość krętą i wyboistą drogę. W kilku miejscach autorka naprawdę zaskakuje, mrugając do czytelnika. Nie spodziewałam się numeru Szczęsnego, ale też udowodnienia mi, że Wrocław to małe miasto i można spotkać kogoś całkiem niezapowiadanego. Chyba sama powinnam częściej obserwować mijających mnie na ulicy ludzi niż trzymać nos w książce, bo może osobiście zetknę się z jakimś nieszczęsnym dożywotnikiem?

Styl pani Marty ewoluuje, ale wciąż pozostaje prosty i zabarwiony specyficznym humorem sytuacyjnym, który cenię w prozie autorki. Dialogi bawią, a bohaterowie zdają się być bardziej żywi niż może powinni. Niemniej jeśli oczarowało Was „Dożywocie”, czym prędzej zabierajcie się za „Siłę niższą”, bo chodzą słuchy, że na trzeci tom nie trzeba będzie zbyt długo czekać. I nie popełniajcie mojego błędu, „Toń” przeczytajcie dopiero później.

Ocena: 8/10

Za egzemplarz dziękuję:

Strefa dobrych cytatów:

– A juści, w całym Tesco ino musztarda i ocet!

– I kordonek – dodał anioł stróż z uśmiechem, na dowód unosząc własną łyżkę.

Była bowiem częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni zło, krzywdę i inne przykrości.

– No co? – odezwała się w końcu Carmilla głosem równie bezbarwnym co jej spojrzenie.

– Kiedy ostatnio byłaś w Tesco?

– Jam jest Tsadkiel, anioł skromności i sprawiedliwości...

– ...czyli nasz dział windykacji i innych form prześladowań.