[Recenzja książki] S. J. Bolton - "Ulubione rzeczy"

Autor: S. J. Bolton  

Tłumacz: Agnieszka Kabala

Tytuł: Ulubione rzeczy

Tytuł oryg.: Now You See Me

Tom: 1

Cykl:  Lacey Flint

Gatunek: Thriller, sensacja, kryminał

Wydawnictwo: Amber

Data wydania: sierpień 2012

Ilość stron: 416 stron

Opis: Lacey Flint, młoda londyńska policjantka z ponurą, głęboko skrywaną przeszłością, jest zafascynowana postaciami seryjnych morderców, zwłaszcza najsłynniejszego: Kuby Rozpruwacza, nigdy nieschwytanego rzeźnika wiktoriańskiego Londynu.Ale jako detektyw nigdy jeszcze nie prowadziła sprawy zabójstwa, nie widziała z bliska zwłok. Aż do pewnego wieczoru, gdy na parkingu obok jej samochodu osuwa się na ziemię straszliwie poraniona kobieta, która umiera na jej rękach...

[lubimyczytac.pl]

        Rzeczy, które spotykają nas w życiu nie zawsze budzą pozytywne emocje. O wielu chcemy zapomnieć. Staramy się patrzeć w przeszłość z dystansem. Czasem bywa tak, że nie rozpamiętujemy jej w ogóle. Zdarzyć się jednak może, że będziemy musieli stawić czoła dawnemu życiu po jakimś czasie. Zazwyczaj nie wynika z tego nic dobrego. 
          Z bolesną przeszłością przyszło się mierzyć głównej bohaterce „Ulubionych rzeczy” - Lacey Flint. Jest młodą, londyńską policjantką. Interesuje się seryjnymi zabójcami. W pracy nie ma doświadczenia, ponieważ nigdy wcześniej nie prowadziła podonych spraw. Pewnego dnia znajduje obok własnego auta kobietę, która przy niej umiera. Od tamtej pory Lacey prowadzi śledztwo w tej sprawie. Przesłuchuje świadków zdarzenia, bada ewentualne okoliczności jego powstania. Jest zaangażowana w dochodzenie, stara się wykonać jak najlepiej swoją pracę. Podczas śledztwa policjanci odnajdują poszlaki prowadzące do zabójcy, które prowadzą do Lacey. Pewnego razu dziewczyna otrzymuje list, którego zawartość wywraca jej życie do góry nogami. Zapiski dotyczą jej przeszłości. Kobieta nie czuje się swobodnie z oskarżeniami, wie, że ktoś ją obserwuje!

          W tym momencie pojawia się wątek Kuby Rozpruwacza. Skoro Lacey interesuje się seryjnymi zabójcami, ten na pewno nie jest jej obcy! Prowadzone śledztwo przypomina zbrodnie popełnione w Londynie przed stoma lat. Każdy szczegół jest łudząco podobny do zbrodni Rozpruwacza. Autorka bardzo się o to postarała. To by było na tyle, jeśli chodzi o zarys książki. Ale co myślę o bohaterach, no i w końcu o tej powieści?

         Jako, że bardzo lubię kryminały, zarówno w wersji filmowej, jak i książkowej, nie mogłam przejść obok tej pozycji obojętnie. Cieszę się, że na nią trafiłam. Zyskałam kolejnego autora kryminałów, godnego uwagi.

           Dzięki opisom miejsc mogłam sobie wyobrazić Londyn, do którego tak bardzo chcę pojechać. W powieści jest mowa o współczesnej stolicy Anglii, oraz jak wyglądała ona za czasów wiktoriańskich. Bo w końcu Kuba Rozpruwacz wtedy działał. Bardzo mi się podobało to ukazanie miasta z dwóch perspektyw. 

           Fabuła. Autorka miała na nią fajny pomysł. Wiem, że istnieje dużo opinii na temat tego, iż kryminały są schematyczne. Tak, też się z tym zgadzam, ale to nie zmienia faktu, że nadal chcę je czytać i poznawać nowe historie. W tej lekturze też występuje pewien schemat. Jest ofiara, sprawca i on/ona, który/a rozwiązuje zagadkę. Uważam, że S.J. Boton całkiem fajnie wykreowała Lacey jako policjantkę. Nie zabrakło w niej cech, które są pożądane na tym stanowisku, np.: stanowczość, precyzyjność, spostrzegawczość. Co najważniejsze, Lacey jest narratorką. Niby taka mała rzecz, a wiele zmienia.

          Autorka w dużej mierze skupia się na środowisku zawodowym Lacey, ale też wspomina trochę o jej prywatnych sprawach. Wprowadza w pewnym momencie romantyczny wątek. Osobiście nie przeszkadzało mi to, a wręcz przeciwnie, uważam, że dodało to lekturze świeżości. Dzięki temu czytelnik nie musiał skupiać się tylko i wyłącznie na zabójstwie, mógł poznać inne płaszczyzny życia bohaterów. W ten sposób historia w książce stała się jeszcze bardziej autentyczna.

      Oprócz zabójstwa, śledztwa i romansu pojawił się również problem molestowania młodych dziewcząt. Nie jest to przyjemny temat, aczkolwiek fajnie, że w jakiś sposób jest on poruszany i nie zostaje „zamieciony pod dywan”!

        Tak na koniec: akcja rozwinęła się bardzo szybko, nie było słabszych momentów., ani takich, przy których można zasnąć. Wręcz przeciwnie. Tutaj nie dało się zasnąć. Niektóre miejsca zbrodni były z opisane z nadmierną dokładnością i powodowały u mnie gęsią skórkę. Miejscami miałam wrażenie, że chyba nigdy nie wyjdę już z domu, bo za rogiem ktoś będzie na mnie czyhał. 

     Podsumowując. Koniec książki szokuje! Z Bolton jest niezła spryciula, bo po mistrzowsku ograła swoich czytelników. Dała im wskazówki, ci uknuli sobie teorię i... nic. Koniec jest taki, jakiego większość się nie spodziewa!

          Nie obawiajcie się o swoje życie, możecie spokojnie wyjść z domu, Kuba Rozpruwacz was nie dopadnie! No właśnie, czy aby na pewno Kuba? Może to jednak była kobieta?

Ocena: 9/10 

STREFA CYTATÓW:

     — Mam coś, co ci poprawi humor na cały dzień.
     — Mów.
     — Nasienie.
    Usiadłam z wysiłkiem.
    — Stenning, nie myśl, że mi to nie pochlebia, ale…
    — Nie moje, zaspana krowo. Na zwłokach.