[Recenzja książki] Patrick Ness - "Siedem minut po północy"

Autor: Patrick Ness

Tłumaczenie: Marcin Kiszela

Tytuł: Siedem minut po północy

 Tytuł oryg.: A Monster Calls

Gatunek: literatura młodzieżowa

Wydawnictwo: Papierowy księżyc

Data wydania:2 grudnia 2016

Ilość stron: 212

Opis:  Jest siedem minut po północy, gdy trzynastoletni Conor budzi się i odkrywa, że za oknem jego sypialni czai się potwór. Jednak to nie tego potwora Conor się spodziewał – sądził, że odwiedzi go raczej ten z dręczącego go koszmaru, powtarzającego się niemal każdej nocy od dnia, kiedy matka chłopca rozpoczęła leczenie. Potwór z jego podwórka jest inny. Sędziwy. I dziki. I chce czegoś od Conora. Czegoś niebezpiecznego i przerażającego. Żąda prawdy.

[lubimyczytac.pl]

Każdy z nas miewa sny. Jedne są szczęśliwe, drugie trochę mniej. Kiedyś usłyszałam, że śnią się nam rzeczy, które nigdy się nie wydarzą. Bohater „Siedmiu minut po północy” mógł się przekonać o tym, że jest zupełnie odwrotnie.

     Conor, bo on nim jest mowa, jest kilkuletnim chłopcem. Chodzi do szkoły, ma chorą matkę, nie cierpi swojej babci, a ojca nie widział od dłuższego czasu. Z okna w kuchni ma widok na pewne drzewo. Jedyne na wzgórzu, które znajduje się za ich domem.

Pewnego dnia Conora obudził hałas dobiegający z dworu. Wskazówki na zegarze pokazywały godzinę 00:07. Wtedy nie miał pojęcia, jak ważna będzie ta godzina i co ona zmieni w jego życiu. Od tamtej pory Conor budził się w nocy zawsze o tej samej porze. Po pewnym czasie, zorientował się, że hałas, który zakłóca jego spokój powoduje drzewo. To samo, które rośnie obok domu. Posiadało ono moce i potrafiło mówić. Życie Conora diametralnie się zmieniło, ale czy na dobre, musicie się przekonać sami.

     O czym jest książka, już wiecie, ale w takim razie co o niej sądzę? Najpierw chcę napisać kilka słów o okładce. Jest piękna, trochę mroczna, w pełni oddaje klimat lektury. Fabuła jest przemyślana, autor poprowadził ją konsekwentnie. W ogóle się nie nudziłam. Książka zawiera wiele wesołych momentów, ale nie brakuje też smutku. Dzięki temu, mogłam poczuć to samo, co odczuwał bohater. O wielu rzeczach autor pisze wprost, ale pozostawia fragmenty do samodzielnego rozmyślania dla czytelnika, co wydaje mi się dobrym rozwiązaniem. Dzięki temu obie strony mają korzyść. My, czytelnicy możemy uzmysłowić sobie wiele rzeczy, natomiast autor może wejść w interakcje z odbiorcami, co jest równie ważne. Uważam, że Patrick Ness miał świetny pomysł na książkę, czego macie dowód w postaci mojej recenzji.

       Fabuła fabułą, a co z bohaterami, bo bez nich raczej niewiele można by było osiągnąć. Postać Conora wydaje mi się bardzo realistyczna. Jego sytuacja rodzinna nie była przekłamana, czy w jakiś sztuczny sposób naciągana. Choroba matki spowodowała, że Conor stał się bardziej samodzielny i silny. Nie układało mu się w szkole, przybyło mu więcej domowych obowiązków – koniec końców uważam, że w pełni temu podołał.

Ta lektura jest dla każdego. Młody i dorosły czytelnik wyciągną z niej różne wnioski. Najważniejsze jest to, że nie zapomną o niej na długo. Szczerze polecam.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję:

Ocena 8/10

Strefa cytatów:

     Nie piszesz swojego życia słowami - rzekł potwór - lecz działaniami. Nie jest ważne, co myślisz. Liczy się tylko to, co robisz.

    Opowieści to dzikie stworzenia - rzekł potwór. - Gdy je uwolnisz, kto wie, jakiego spustoszenia mogą narobić.

     Wiesz, że twoja prawda, ta, którą skrywasz przed światem, jest tym, czego najbardziej się boisz.

  Poczuł, jak żołądek wywraca mu się na lewą stronę. Opadł z sił, jakby na barkach położono mu przytłaczający ciężar. Ale po chwili pojął, że opadł z sił właśnie dlatego, bo ten ciężar wreszcie mu z barków zdjęto.